پراکنده‌ی نزديک به هم


روزگاری‌ست ...!


پروانه در گذرگاهِ باد
بر نعشِ خاموشِ بيد گريه می‌کند.


اصلا پروانه می‌تواند گريه کند؟


پروانه فقط يک اسم است
اما گرگ‌ها ديده‌ام
که در خوابِ مظلومِ علف
از اندوهِ آهو بازمی‌آمدند.


خوابِ مظلومِ علف يعنی چه؟
گرگ‌ها چه ربطی به خوابِ علف دارند؟


روزگاری‌ست ...!


سنگ‌ها را ببنديد!
اين فرمانِ سرهای شکسته‌ی ماست.


روزگاری‌ست،
نه عجيب وُ
نه آسوده.


همين‌طوری يک چيزی گفتم
شما هم جهان را
چندان جدی نگيريد.

| بازگشت به فهرست |