زخم و خاطره


ماه!
ماهِ زخم و خاطره!
از مه
که نيلگون بگذرم،
کوکبی به درگاه
نقره می‌تَنَد ميان آب،
که تا سپيده
هفت شب از هفت ترانه را
سرود خواهم کرد

| بازگشت به فهرست |