بر مدارِ آبی بلند


بگذار
هميشه از نياز ستاره
بماند
دِينی به گردن ما
که نازکتر از
زانوان علفی
می‌لرزد
و تا چشمی
بر پيشانی آب‌ست،
به سو‌سوی بی‌گدار نور
می‌توان دويد
اين خيال خواب است
که بر مدار آبی بلند
آسيمه
می‌چرخد

| بازگشت به فهرست |