روحا ...!
از طينِ طی
تا حرفِ هی
حیِ حيایِ حوريا،
بی‌بوده و بی‌بوريا.
از طينِ طی
تا ناله‌زارِ نی به نی
کو او بگو از ماه و می
عطر تمامِ طعمِ کی؟
در خوابِ بلبل، بی‌دوا
بادا ... چه نوروز است اين
اين ناروا، اين ناروا ...!
سازا، تو رازِ مو به مو،
بالا به زيرِ نی زنی،
تا کی به دی ... بی‌باغ او
هی بی‌نهايت آينه
هی پشت و روی رو به رو!
عريان به رويا از فنا
تا من ترا تن در تَنا
اينجا همين جا گفتِ من
شب از شنيدِ جُفت من
انگشت گريه بر دو لب
شد روزِ رفته شينِ شب
يعنی که کو تا کی نه اين،
يعنی که کو تا کی نه آن،
از سين و عين و صادِ من
ای فَرِّ بی‌فرياد من.
اوزانِ بی‌آواز روز
ياللعجب از اين چرا، از اين هنوز!
|
بازگشت به فهرست
|
